Vlaanderen, Wallonië, Brussel: een ménage à trois

In de geschiedenis van België heeft niet alleen de taalverschillen, maar ook de aanwezigheid of afwezigheid van natuurlijke hulpbronnen de verhoudingen tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel beïnvloed. In de negentiende eeuw was Wallonië, dankzij haar natuurlijke rijkdom, een van de meest welvarende en vooruitstrevende regio's ter wereld, terwijl Vlaanderen te maken had met armoede en controleurs die huizen inspecteerden om te zien of de bewoners nog leefden. Maar waren de Vlamingen lui en de Walen harde werkers?

Dit boek werpt een boeiend licht op de complexe ménage à trois tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel, waarbij de krachtsverhoudingen voortdurend veranderden. Auteur Guido Fonteyn schetst hoe Brussel, traditioneel in het midden van dit liefdesverhaal, altijd wist te profiteren van het geld uit Wallonië en daardoor steeds welvarender werd, ten koste van het arme Vlaanderen en zijn randgebieden. Maar het boek gaat verder dan dat. Het beschrijft ook hoe de holdings en naamloze vennootschappen zich verplaatsten van Wallonië naar Vlaanderen, net zoals ze zich nu verplaatsen naar andere oorden.

Van het zinken bad van Napoleon tot de ontfransing van de Brusselse Rand: dit boek neemt de lezer mee op een fascinerende reis door de geschiedenis van België, vol kleine en grote historische verhalen. Auteur Guido Fonteyn werkte als journalist voor De Standaard en specialiseerde zich in verslaggeving over 'anderen dan Vlamingen'. Als enige Vlaamse journalist werkte hij vanuit Wallonië, waardoor hij een uniek perspectief heeft op de relaties tussen de regio's. Dit boek vormt het derde deel van een trilogie over België, waarvan eerder "Over de taalgrens: Van Komen naar Voeren" en "Grensgebied: Van Voeren tot Sankt-Vith" verschenen.