Een mystieke tekst van Titus Brandsma over Maria in haar relatie tot de drie goddelijke Personen. De vraag naar Maria is voor Brandsma een filosofische vraag, zij het met een sterk theologische dimensie. Deze niet eerder gepubliceerde tekst uit 1936 vormt de finale waarin de verschillende gedachtenlijnen van Titus Brandsma over Maria samenkomen. Hij benadrukt hier dat de triniteit geen starre in zichzelf gekeerde ontologische constructie is, maar een levende werkelijkheid – een verbinding van een dynamische en immanente Drievuldigheid. Bij Brandsma krijgt die verbinding gestalte in Maria. Zij doorbreekt de dictatuur van de eenduidigheid, alsook die van abstracte schema’s van subject en object, van rede en gevoel, van geest en lichaam, van natuur en bovennatuur, van wereld en God. Zo is Maria voor Titus Brandsma bij uitstek de mens die de innerlijke godsrelatie van ieder mens representeert. Zij staat in zijn ogen garant voor het menselijke als zodanig dat altijd over zichzelf uit verwijst. Als vereniging van het grootste en het kleinste laat zij de mensen die over Maria nadenken de permanente mogelijkheid zien om zelfs in de meest vastgelopen en nederigste situatie toch de openheid naar het grootse te ontwaren. Titus Brandsma (1881-1942) was een Nederlandse pater-karmeliet van Friese afkomst en hoogleraar filosofie aan de toenmalige Katholieke Universiteit Nijmegen, met als specialisme de geschiedenis van de Nederlandse mystiek. Brandsma, bekend geworden om zijn verzet tegen het nazisme, kwam om het leven in het concentratiekamp Dachau. In 1985 werd Titus Brandsma door paus Johannes Paulus II zalig verklaard. Het proces van heiligverklaring is in volle gang.