'Noem me Ismaël' is een korte roman waarin Herman Melvilles 'Moby Dick wordt' verweven met de levensverhalen van psychiatrische patiënten. Tegelijk is het een fotoboek waarin het terrein van een psychiatrische instelling met infra-rood fotografie is vastgelegd in verstilde, vervreemdende beelden; afdrukken van voor het menselijk oog niet-waarneembaar licht. Door deze techniek te gebruiken verbeelden de kunstenaars de voelbare maar niet zichtbare, geladen sfeer van het terrein. Dit boek is ontstaan in de zomer van 2014, toen Doris Denekamp en Geert van Mil drie maanden lang op het terrein van de GGZ-instelling Altrecht in Den Dolder woonden en werkten in kunstenaarsverblijf Het Vijfde Seizoen. Tijdens deze periode lazen ze samen met mensen van de verschillende psychiatrische afdelingen stukken uit Moby Dick. Door dit verhaal over de walvisvaart - met haar thema's van waanzin, obsessie, angst en verdriet - gezamenlijk te lezen, ontstond er een boeiende dialoog tussen het bestaande literaire verhaal en de ervaringen van de patiënten zelf. In 'Noem me Ismaël' kruipen Denekamp en van Mil in de huid van het personage Ismaël - de verteller van Moby Dick - en doen zo verslag van hun bijzondere ontmoetingen op het terrein van de psychiatrische instelling. Doordat de ontmoetingen met echte mensen beschreven zijn in een literair raamwerk, worden persoonlijke en zeer sensibele verhalen verteld, zonder dat deze eenduidig kunnen worden gecategoriseerd als gek of normaal. De vaak niet gehoorde, of als waanzinnig weggezette stem van mensen met een psychiatrische aandoening krijgt in 'Noem me Ismaël' vernieuwde literaire waarde. Doris Denekamp en Geert van Mil zijn beiden beeldend kunstenaar. Ze werken sinds 2011 samen onder de naam informal strategies. Het werk van Denekamp en Van Mil wordt gekenmerkt door hun engagement met de wereld om hen heen. In hun werk, dat de vorm heeft van (video)installaties, publicaties of performances, gaan ze steeds op zoek naar nieuwe verhalen om belangrijke maatschappelijke ontwikkelingen te beschrijven. Deze verhalen worden samengesteld uit gesprekken die ze hebben met bijvoorbeeld buurtbewoners, dak- en thuisloze mensen of psychiatrische patiënten in combinatie met literaire bronnen. Hun werk is tentoongesteld in binnen- en buitenland, onder meer in Casco in Utrecht, Stedelijk Museum Bureau Amsterdam, Kunstvereniging Diepenheim, Platforma in Boekarest, IASPIS in Stockholm en Metamatic:TAF in Athene.