Ruimtelijke Ordening in Nederland: Van Decentralisatie tot Gereedschapskist

De ontwikkeling van ruimtelijke ordening in Nederland is historisch gezien gedecentraliseerd. Beslissingen over de toelaatbaarheid van ruimtelijke ontwikkelingen worden primair op gemeentelijk niveau genomen. Dit principe lijkt in beginsel hetzelfde te zijn gebleven in zowel de huidige Wet Ruimtelijke Ordening (Wro) als de aankomende Omgevingswet, die zijn gebaseerd op het principe van 'decentraal, tenzij'. Echter, de afgelopen decennia hebben geleid tot aanzienlijke uitbreiding van het publiekrechtelijk instrumentarium van Rijk en provincies.

Een Juridische Studie naar Ruimtelijke Sturing

Deze monografie onderzoekt het huidige en toekomstige recht met betrekking tot ruimtelijke sturing vanuit een juridisch perspectief. Het richt zich op het uitgebreide instrumentarium waarmee het Rijk en provincies de ruimtelijke ordening beïnvloeden. Het behandelt zowel nationale als provinciale bevoegdheden met betrekking tot vergunningverlening en projectbesluitvorming. Hierbij wordt ook geanalyseerd hoe Rijk en provincies beleid kunnen laten doorwerken in interbestuurlijke verhoudingen.

Directe en Indirecte Sturing

In het kader van directe sturing worden nationale en provinciale bevoegdheden op grond van de Wro, de Crisis- en Herstelwet en de Tracéwet belicht. Daarnaast worden ook algemene regels en aanwijzingsbevoegdheden op basis van de Wro, evenals interbestuurlijke bevoegdheden in organieke wetgeving, uitvoerig besproken. Hierbij wordt specifiek ingegaan op de verhouding tussen beleidsdoorwerking en interbestuurlijk toezicht, inclusief de gevolgen van recente wijzigingen in het generiek interbestuurlijk toezicht.

Richting de Omgevingswet

Bovendien wordt een apart hoofdstuk gewijd aan de veranderingen in het sturingsinstrumentarium die gepaard gaan met de implementatie van de Omgevingswet. Deze monografie biedt een schematisch overzicht van het totale sturingsinstrumentarium van Rijk en provincies, zowel voor het huidige recht als voor de toekomstige Omgevingswet. Hierdoor is het boek zeer geschikt voor overheden en hun adviseurs die zich bezighouden met de uitvoering van ruimtelijk beleid.

Diepgaande Analyse voor Wetgevingsjuristen

De gedetailleerde bespreking van omgevingsrechtelijke en organieke bevoegdheden biedt ook waardevol inzicht in de centraal-decentrale verhouding, zowel in de huidige als toekomstige context van het omgevingsrecht. Bovendien kan de monografie interessante inzichten bevatten voor wetgevingsjuristen, aangezien het niet alleen inventariseert, maar ook de sturingsinstrumenten beoordeelt in relatie tot de bevoegdheidssystematiek waar ze deel van uitmaken.Bovendien wordt er uit beginselen van rechtsstatelijkheid en decentralisatie een toetsingskader afgeleid om de onderlinge relatie tussen sturingsinstrumenten binnen de 'gereedschapskist' en de verticale afbakening tussen de bevoegdheden van Rijk, provincies en gemeenten te beoordelen.