Het jaar van de stilte: Een beklemmende kroniek van een vergeten oorlogsjaar

1942 markeert het keerpunt van de Tweede Wereldoorlog. Terwijl de nazi's zware nederlagen lijden en overheden wereldwijd hun politieke koers veranderen, werpt Herman Van Goethem in zijn boek "Het jaar van de stilte" een beklemmende blik op het dagelijkse leven in Antwerpen, een cruciale havenstad in deze periode.

In deze meeslepende kroniek komt de schrijver gedetailleerd de erbarmelijke omstandigheden van de Joodse gemeenschap in Antwerpen. In armoede verzonken, wachtten zij in angst af. Terwijl het stadsbestuur zich fanatiek met de bezetter collaboreert, komt de politie steeds meer onder de greep van een ruige Nieuwe Orde en worden de Joden vanaf augustus massaal gedeporteerd.

Wat dit boek werkelijk indrukwekkend maakt, is de internationale context van oorverdovende stilte en slepende onzekerheid. "Het jaar van de stilte" biedt niet slechts een reconstructie van een vergeten oorlogsjaar, maar ook een nieuw verklaringsmodel voor de Tweede Wereldoorlog. Het roept vragen op die veel verder reiken dan alleen naar het duistere jaar 1942.

Een zoektocht naar het verleden en de verwerking ervan

Achter de chroniqueur van dit verhaal schuilt ook de auteur zelf, die zijn persoonlijke zoektocht naar het verleden beschrijft. Herman Van Goethem, historicus, jurist en rector van de Universiteit Antwerpen, was niet alleen curator en mede-initiator van Kazerne Dossin, een belangrijk museum en documentatiecentrum over de Holocaust en Mensenrechten, maar ook auteur van diverse spraakmakende boeken.

Met "Het jaar van de stilte" creëert Van Goethem opnieuw een indrukwekkend werk, dat niet alleen raakt aan de oorlogsgeschiedenis, maar ook aan universele thema's zoals het verwerken en ontkennen van het menselijk vermogen tot onvoorstelbaar kwaad. Het boek houdt een spiegel voor en nodigt uit tot reflectie over de donkerste episodes uit onze geschiedenis.