Een telkens nieuwe oudheid: een virtuoos geschreven boek over de actualiteit van de Oudheid

Onze cultuur ontwikkelt zich voortdurend in confrontatie met de klassieke cultuur. Van literair werk dat teruggrijpt op klassieke schrijvers en denkers als Homerus en Plato, tot materiële cultuur zoals het Parthenon en Pantheon. In 'Een telkens nieuwe oudheid' onderzoekt cultuurhistoricus David Rijser met zijn virtuoze pen de verbintenis tussen hedendaagse cultuur en het klassieke verleden. Deze intrigerende dialoog tussen het heden en de Oudheid is van groot belang. Wat hebben de klassieken ons cultureel en politiek te vertellen, en wat zeggen wij terug?

De eeuwige relevantie van de klassieken

In het eerste deel van het boek bespreekt Rijser zeven classics die nog altijd populair zijn, en onthult hij de redenen achter hun blijvende aantrekkingskracht. Deze tijdloze werken hebben een diepe impact gehad op onze culturele ontwikkeling en blijven inspireren. Rijser onderzoekt hoe de klassieken relevant blijven in een steeds veranderende wereld.

De Renaissance als herontdekking van de Oudheid

In het tweede deel van het boek werpt Rijser een blik op de Renaissance, een periode waarin de Westerse wereld opnieuw begon te kijken naar de Oudheid. Hij belicht de invloed van de klassieken op de kunst, architectuur en filosofie van die tijd. Deze herontdekking van de Oudheid vormde een keerpunt in de culturele geschiedenis en zette de toon voor de eeuwen die volgden.

Hedendaagse cultuur en haar banden met de klassieken

Het laatste deel van het boek werpt een fascinerende blik op hedendaagse cultuur. Rijser onthult verrassende connecties tussen de klassieken en moderne vormen van expressie, zoals de populaire tv-serie The Sopranos. Ondanks de schijn van het tegendeel blijkt alles in onze hedendaagse cultuur toch op de een of andere manier met de klassieken verbonden te zijn. Een boek dat ons uitnodigt om onze relatie met de Oudheid te heroverwegen en de schoonheid en relevantie ervan te blijven ontdekken.