Onderzoeksrapport naar DNA-onderzoek bij verdachten

In juni 2015 werd het rapport van de Onderzoekscommissie strafrechtelijke beslissingen Openbaar Ministerie gepubliceerd, ook bekend als het rapport van de commissie Hoekstra. Een van de aanbevelingen in dit rapport was om bij de inverzekeringstelling van een verdachte direct celmateriaal af te nemen voor het bepalen van het DNA-profiel na een eventuele veroordeling. Om de juridische haalbaarheid en wenselijkheid van deze aanbeveling te onderzoeken, werd opdracht gegeven aan de Rotterdamse vaksectie strafrecht van het toenmalige ministerie van Veiligheid en Justitie.

Juridische toetsing en conclusie

Deze vaksectie heeft de aanbeveling bekeken in het kader van diverse gronden zoals mensenrechten, strafvorderlijke uitgangspunten en regels van gegevensbescherming. Ook werd het beleid omtrent DNA-onderzoek in andere landen in kaart gebracht. Het onderzoeksrapport biedt een gedetailleerde weergave van deze studie. De conclusie van het onderzoek was dat het afnemen en bewaren van celmateriaal bij iedere in verzekering gestelde verdachte, met het doel om het DNA-profiel voor toekomstige strafvervolgingen te bepalen en te verwerken na een eventuele veroordeling, juridisch gezien nauwelijks houdbaar is.

Onderschrijving door de Raad van State

Naar aanleiding van het onderzoek heeft de Afdeling advisering van de Raad van State de uitkomst in het najaar van 2016 bevestigd op verzoek van het ministerie. De onderzoeksbevindingen bleken nog steeds van groot belang voor verdere discussies over de uitvoering van het rapport van de commissie Hoekstra. Om die reden is het onderzoeksrapport alsnog in 2018 apart gepubliceerd, waarbij ook enkele tekstuele verbeteringen zijn aangebracht.

Met dit onderzoeksrapport willen we een gedegen juridische basis bieden voor discussies over het afnemen en bewaren van celmateriaal bij verdachten en het gebruik daarvan voor DNA-onderzoek. We hopen dat dit rapport bijdraagt aan een constructieve en evenwichtige benadering van deze complexe kwestie binnen het strafrecht.