‘Ontarmende economie’ beschrijft de eerste lijnen van een welvaartssysteem zonder financiële armoede. Uitgangspunt is het individu als lid van een gemeenschap. Ruim aandacht wordt gegeven aan fundamentele denkkaders. Morele keuzen vormen een ander uitgangspunt. De neoliberale winstmaximalisatie, het speculatieve geldsysteem en de grenzeloze vrijheid passen niet in dit model. Een hoofdrol is weggelegd voor de individuele behoeften en de bevrediging ervan. Dit noodzaakt tot productie: de basis van welvaart. Op gemeenschapsniveau is zowel de eigen verantwoordelijkheid van de burgers als de overheidszorg voor eerlijke verdeling van de welvaart bepalend. De overheid heeft de zorg toebedeeld gekregen voor diegenen die tot zelfzorg niet of onvoldoende in staat zijn. De kern van het verhaal draait om de vraag wat ‘geld’ nu eigenlijk is. Welvaart bestaat uit door arbeid ontstane toegevoegde waarde. De waarde wordt bepaald door de behoeften. Welvaart wordt bereikt doordat elk individu een deel van zijn verantwoordelijkheid delegeert aan de overheid die de condities schept voor een geordend geheel, een eerlijke marktwerking, ruimte voor zelfontplooiing en een redelijke inkomensverdeling.