Over de Tweede Wereldoorlog is en wordt veel gepubliceerd, maar slechts heel weinig aandacht is er voor de dwangarbeiders in en voor Duitsland geweest. Meer dan 500.000 Nederlandse jongens en mannen werkten als dwangarbeider, vooral voor de Duitse oorlogsindustrie. Zeker 30.000 zijn nooit meer teruggekomen. Zij die wel terugkwamen waren ziek, ondervoed, lichamelijk en geestelijk zwaar beschadigd. Dat het toen om zo’n 30 procent van de Nederlandse beroepsbevolking ging is niet of nauwelijks bekend. En al helemaal niet hoe dat alles heeft kunnen gebeuren. Wie speelden daarin de hoofdrol? Wat was de rol van de Nederlandse hoge ambtenaren, vooral die bij het ministerie van Sociale Zaken? Wat deden de ambtenaren bij de arbeidsbureaus? Welke mogelijkheden waren er om aan de Duitsers te ontsnappen? Wat deden de Duitsers om zoveel mogelijk Nederlanders te pakken te krijgen? En welke rol speelde de onderlinge concurrentie tussen de Duitse Wehrmacht, Luftwaffe, Marine en bedrijfsleven? De antwoorden hierop staan in dit boek. Het is de feitelijke aanvulling op het boek ‘Niet willen weten’, met daarin de persoonlijke verhalen van zo’n 50 Nederlandse jongens en mannen. Het hart van dit boek is het Oorlogsdagboek van Jelier Vervloet, die als 17-jarige jongen uit Oude Tonge (Goeree Overflakkee) van 1944 tot einde oorlog dwangarbeider in Duitsland was.