Quinten De Coene: Een Verkenning van Identiteit in Beeldende Kunst

Quinten De Coene, geboren in 1993, onthulde al op jonge leeftijd zijn passie voor schilderkunst. Het was echter pas nadat hij enkele kunstboeken uit de lokale bibliotheek leende dat hij de ware mogelijkheden van dit medium ontdekte. Sindsdien heeft De Coene zich verdiept in de oude meesters, terwijl hij tegelijkertijd zijn eigen creatieve identiteit ontwikkelde binnen de traditie van beeldende kunst.

Voor De Coene is tekenkunst een autonoom gebied dat zich losmaakt van de schilderkunst. Hoewel veel van zijn schetsen dienen als voorbereidingen voor zijn schilderijen, zijn ze niet noodzakelijkerwijs afhankelijk van het uiteindelijke geschilderde werk. In het proces van creëren moeten de tekeningen een autonome rol spelen en een alternatieve kijk bieden op dezelfde thema's. Deze onderwerpen omvatten klassieke elementen zoals portretten, landschappen en stillevens, maar verkennen ook vaak de grenzen van figuratie.

Het wezenlijke van De Coene's oeuvre wordt misschien wel het best samengevat door de volgende zinsneden uit een boek: "De fysionomie wordt meerdere malen bewerkt, bedekt of uitgewist, totdat er enkel een gevoelsmatige interpretatie overblijft van een bepaald persoon. Anonimiteit dringt zich naar voren."

Quinten De Coene: Een Verkenning van Identiteit in Beeldende Kunst

Quinten De Coene, geboren in 1993, onthulde al op jonge leeftijd zijn passie voor schilderkunst. Het was echter pas nadat hij enkele kunstboeken uit de lokale bibliotheek leende dat hij de ware mogelijkheden van dit medium ontdekte. Sindsdien heeft De Coene zich verdiept in de oude meesters, terwijl hij tegelijkertijd zijn eigen creatieve identiteit ontwikkelde binnen de traditie van beeldende kunst.

Voor De Coene is tekenkunst een autonoom gebied dat zich losmaakt van de schilderkunst. Hoewel veel van zijn schetsen dienen als voorbereidingen voor zijn schilderijen, zijn ze niet noodzakelijkerwijs afhankelijk van het uiteindelijke geschilderde werk. In het proces van creëren moeten de tekeningen een autonome rol spelen en een alternatieve kijk bieden op dezelfde thema's. Deze onderwerpen omvatten klassieke elementen zoals portretten, landschappen en stillevens, maar verkennen ook vaak de grenzen van figuratie.

Het wezenlijke van De Coene's oeuvre wordt misschien wel het best samengevat door de volgende zinsneden uit een boek: "De fysionomie wordt meerdere malen bewerkt, bedekt of uitgewist, totdat er enkel een gevoelsmatige interpretatie overblijft van een bepaald persoon. Anonimiteit dringt zich naar voren."