Diaconaat en ouderen: een fundamentele studie naar de relatie

Diaconaat en ouderen zijn nauw met elkaar verbonden. Al eeuwenlang bieden diaconieën en diaconale organisaties hulp en aandacht aan kwetsbare ouderen. In kerkelijke gemeenten staat het bezoekwerk aan ouderen centraal en het is opvallend dat ouderen zelf tot de meest actieve vrijwilligers behoren. Echter, met de toenemende vergrijzing groeit niet alleen het aantal ouderen, maar ook de onderlinge diversiteit. De vraag rijst dan ook: hoe gaan kerkelijke gemeenten en diaconieën om met ouderen in het hedendaagse tijdperk?

Ontdekkingstocht naar diaconaat en ouderen

Deze studie vormt een diepgaand onderzoek naar de relatie tussen diaconaat en ouderen, waarbij zowel de fundamentele als contextuele aspecten worden belicht. Wat is diaconaat eigenlijk? Wie zijn de ouderen precies? Hoe verschilt de vergrijzing in de kerk met die in de samenleving? Als leidend voorbeeld wordt het diaconaat van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) genomen. Zowel het lokale als landelijke beleid wordt geanalyseerd op hun aandacht en waardering voor ouderen en de uitdagingen van vergrijzing. Dit onderzoek plaatst het diaconale ouderenwerk in een historisch en diaconaal-theologisch kader.

Erkenning en ontmoeting als sleutelwoorden

Uit het onderzoek blijkt dat erkenning en ontmoeting essentiële sleutelwoorden zijn bij het begrijpen en beantwoorden van de diaconale roeping in de context van vergrijzing. De ontwikkelingen en uitdagingen worden grondig geanalyseerd en bieden inzicht in de toekomstperspectieven van een kleiner wordende, diaconale kerk met veel ouderen. Als auteur van deze studie, heeft Hans de Waal (1981) theologie gestudeerd in Leiden en is hij predikant in de protestantse gemeente te Nijland (Súdwest-Fryslân),waardoor hij vanuit zijn ervaring en expertise een waardevolle bijdrage levert aan het onderwerp.