Leon Battista Alberti: De Renaissance Multitalent

Leon Battista Alberti, geboren in 1404 in Genua, was een prominente figuur in de Italiaanse renaissance. Hij was niet alleen een schrijver, filosoof en schilder, maar ook een vooraanstaand architect en theoreticus op het gebied van architectuur, schilderkunst en beeldhouwkunst. Zijn meesterwerk "De re aedificatoria" uit 1452, ook wel bekend als "Over de bouwkunst", wordt beschouwd als een tegenhanger van de "Tien boeken over architectuur" van de Romeinse architect Vitruvius en markeert het begin van de architectuurtheorie van de renaissance.

Een Hooggestemd Ideaal

Voor Alberti was de "wedergeboorte" van de klassieke architectuur, zoals die ooit had bestaan in de antieke oudheid, een nobel streven dat niet verstoord mocht worden door vluchtige modegrillen. Hij geloofde dat vooruitgang bereikt kon worden door het navolgen van grootschalige klassieke voorbeelden, waaruit nieuwe inspiraties zouden voortvloeien. Alberti benadrukte dat architectuur geen louter ambacht was, maar een intellectuele discipline en een maatschappelijke kunst, waarbij schilderkunst en wiskunde onmisbare vaardigheden waren.

Weerspiegeling van Maatschappij en Politiek

Volgens Alberti moest architectuur de maatschappelijke en politieke orde van de samenleving weerspiegelen. Hierdoor ontwikkelde hij baanbrekende voorstellen voor nieuwe, moderne gebouwtypen, zoals gevangenissen en ziekenhuizen. Zijn invloedrijke werk "Over de bouwkunst" bleef tot in de negentiende eeuw beschouwd als het fundamentele boek van de westerse architectuur. Het diende als basis voor talloze architectuurtraktaten in latere eeuwen, zoals die van Serlio, Palladio en Scamozzi.

Leon Battista Alberti: een veelzijdig genie dat de Renaissance vormgaf met zijn artistieke visie, intellectuele streven en maatschappelijke betrokkenheid. Zijn nalatenschap leeft voort in de prachtige architectonische en artistieke meesterwerken die ons blijven inspireren.